Onze verslaggever Andre Mook heeft tijdens de Jeugdmeerdaagse een aantal renners geinterviewd die in categorie 6 de Jeugdmeerdaagse reden. Hierbij de indrukken van een aantal renners en rensters:

Thomas (categorie 6)

Voor Thomas was de omloop het absolute hoogtepunt: “Daar was ik ook het meest trots op.” De tijdritten vond hij lastig, maar hij kijkt met plezier terug op het weekend. “Ik heb samen met Callum en Ole veel grapjes gemaakt, het was heel gezellig.”

Bij de proloog reed hij slim: “Ik nam telkens een momentje rust in de bochten, zodat ik energie had voor de rechte stukken.” Zijn sprintcriterium verliep goed, en in het criterium op het clubparcours zat hij de hele koers goed voorin. De tijdrit voelde zwaar: “Mijn benen voelden niet goed, ik was ook heel moe.” Maar de sfeer was fantastisch. “Het voelde net alsof ik een prof was, in de Tour of zo’n eendaagse koers. Volgend jaar doe ik zeker weer mee – en dan ga ik trainen op mijn tijdrit, zodat ik misschien wel kan winnen!”

Floor (categorie 6)

Voor Floor was het een gezellig, maar ook spannend weekend. “De bochten in de proloog gingen goed en ik reed sneller dan verwacht, maar toch eindigde ik als een van de laatsten. Sprinten is niet mijn ding, maar ik werd wel vijfde meisje – dus ik was tevreden!”

Het criterium begon rustig, maar werd hectisch toen categorie 7 ons inhaalde. “Aan het einde werd ik afgesneden en kon ik niet meer goed sprinten.” De langere tijdrit vond ze leuker, al eindigde ze ook daar achteraan.

De omloop was zwaar, vooral door het hoge tempo van categorie 7. “Er was een valpartij waar ik gelukkig niet bij zat. Ik kwam net na het peloton over de streep.” Uiteindelijk werd Floor vijfde in het eindklassement: “Daar ben ik heel blij mee! Het was gezellig en ik kan niet wachten tot volgend jaar.”

Femke (categorie 6)

Femke beleefde haar beste meerdaagse ooit. “Vorig jaar eindigde ik steeds bij de laatste drie meisjes, maar nu had ik écht kans op het podium!” In het criterium kwam ze zelfs als eerste meisje over de streep.

De tijdrit werd echter een tegenvaller: “Ik reed bijna 40 km/h, maar bij de 180-gradenbocht schakelde ik verkeerd en viel m’n ketting op het binnenblad. Ik kreeg hem niet omhoog en moest de rest op een veel te licht verzet rijden.” Toch herpakte ze zich knap.

In de omloop reed ze met categorie 7 mee. “De eerste ronden waren zwaar, en er was een valpartij naast me – dat was even schrikken. Maar ik bleef overeind en kon in de sprint nog net derde meisje worden.” Voor het eerst mocht Femke het podium op: “Het was supergoed georganiseerd, het weer was top, en het was ontzettend gezellig met de andere Spartaan-meiden. Ik kan niet wachten tot volgend jaar!”

Nienke (categorie 6)

Nienke begon haar Jeugdmeerdaagse met veel zin in het weekend en de wedstrijden. Ze had haar bochten goed geoefend voor de proloog en dat wierp zijn vruchten af: “Ik was heel tevreden, ze gingen goed.”

In het sprintcriterium koos ze een andere aanpak dan de strijd om de blauwe trui. “Ik ging daar niet voor, dus probeerde ik tijd goed te maken door weg te rijden. Alleen deed ik dat iets te vaak, waardoor ik in de laatste ronde van het peloton afviel.” Toch was ze tevreden met haar inzet en strijdlust.

Zaterdag begon met een criterium waarin ze wederom aanvallend reed: “Ik probeerde weg te rijden, dat lukte ook een keer, maar ik hield het niet vol. Gelukkig bleef ik wel bij het peloton.” Daarna volgde de 3 kilometer tijdrit. “Ik was best zenuwachtig, vooral omdat we al een wedstrijd in de benen hadden. Maar het ging best goed, al was het zwaar.”

De afsluitende omloop vond ze “een heel leuk parcours” met lange rechte stukken, bruggetjes en bochten. Ze baalde dat categorie 6 en 7 samen startten, “want die hebben een ander verzet en kunnen dus veel harder.” En toen kwam de tegenslag: een valpartij vlak voor haar. “Er ontstond een groot gat. Eerst reed ik alleen, daarna samen met twee anderen terug. Ik was superblij dat we terugkwamen, maar ik kon helaas niet meer mee sprinten.”

Toch overheerst trots en plezier: “Het was echt een superleuk weekend. Alles was supergoed georganiseerd, en heel veel dank aan de vrijwilligers – zonder hen was dit nooit gelukt!”