De oudere Jeugd (Cat 7, Nieuwelingen en Junioren) van de Spartaan was lekker op dreef in het weekend van 6-7 april 2024.

Wie heeft er niet met open mond naar de tv gestaard tijdens de Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix? Mathieu van der Poel die solo naar de overwinning gaat. Een toonbeeld van kracht, klasse, esthetiek en doorzettingsvermogen samenkomend in één coureur. Een fenomeen dat zich op twee wielen voortbeweegt en waar de hele wereld van kan genieten. Een voorbeeld voor iedereen en een inspiratiebron voor onze eigen Spartaan toppers in het bijzonder.

Nu het zonnetje zich weer langzaam durft te vertonen, de temperatuur stijgt tot ver boven de 10 en tot onder de 20 graden, de krokussen en narcissen alweer verwelkt zijn, worden de beentjes op diverse plekken alweer getest. Strijd was er op vele fronten, iedereen leverde zijn uiterste inspanning, passend bij de uitdaging van de wedstrijd, de vraag, waar sta ik nu eigenlijk ten opzichte van mijn leeftijdsgenootjes, daarmee voor een eerste keer beantwoord, voor sommige renners of rensters is dat even met de voetjes op de vloer voor anderen met de handen in de hemel.

Onze kanjers waren dit weekend door heel Nederland te vinden. Op zaterdag streden ze in de Arie Verheij Jeugdronde van Spijkenisse (weg) en op zondag zagen we onze renners verschijnen in het Kampioenschap van Hoorn (weg), in de Ronde van Woerden (weg), in de Grote Prijs Reinigingswereld BWW Ronde van Ossendrecht (weg) en ook weer bij de 3 Nations Cup & LJC - Watersley XCO Challenge - Class 1 (mtb). Al met al een goed gevuld weekend.

In Spijkenisse stond Teun (cat 7) aan de start om zijn eerste weekend dubbel af te trappen, helaas liep het even anders, in de wedstrijd voelde hij zich verre van goed, moest zelfs afstappen en daarmee ook zijn zondagprogramma laten varen. Ontzettend balen want hij was erg goed in vorm en stond te popelen om dit te etaleren. We wensen Teun van harte beterschap.

Niet getraind door de schrijver, maar toch noemenswaardig, was de prestatie van Thomas Vobl (Cat 5) in Spijkenisse, die na een krachtige eindsprint de overwinning wist te grijpen. Dat is een hele mooie klassering die je daar weet te behalen. In diezelfde wedstrijd wist Nienke (13e) en Floor (17e) te worden.

Het werd zondag, Parijs-Roubaix stond op het programma. Leuk natuurlijk, maar voor onze renners een bijprogramma. Julian (1e jaar junior) had zijn racefiets voor de MTB ingeruild en stond aan de start bij Watersley. In deze UCI C1 wedstrijd met internationaal deelnemersveld mocht hij de strijd aangaan tegen 110 andere deelnemers. Uiteindelijk wist hij na 1 uur en 12 minuten strijd op een 11e plek te eindigen en was daarmee de 6e Nederlander in de uitslag. Wat een prachtige prestatie. Julian over zijn eigen prestatie:

“Ik was aan de start iets minder goed weg, raakte ingesloten en draaide rond plek 40 het parcours op. Mijn benen voelde wel goed en waar ik kon passeerde ik de andere deelnemers. Ik zat al snel in de top 30, zowel de technische passages als de lange klimmen bleef ik mensen inhalen. Tegen het einde riep de speaker dat top 10 nog mogelijk zou zijn, ik probeerde alles te geven maar opkomende kramp belette mij om mijn eerste UCI punten te pakken. Toch kijk is heel tevreden terug op mijn 11e plek in dit sterk internationaal deelnemersveld en ga ik vol moraal naar de volgende wedstrijd in Eupen (BE) waar ik een parcours vind die mij nog beter past.”

Ook naar het zuiden afgereisd, maar iets minder oostwaarts, waren Jack en Daan. Zij stonden aan de start in de ronde van Ossendrecht, de tweede wedstrijd in de Brabantse Wal serie. Daan had het geluk niet aan zijn zijde, zat achter een valpartij, kon wonder boven wonder de renner voor hem ontwijken en zelf overeind blijven. Het peloton was al wel verdwenen, de jury was gelukkig coulant en gaf hem een ronde vergoeding. Tot de laatste ronde kon hij zich hanteren in het peloton maar toen was de jus ineens op, ondanks dat een mooie 22e plek nog voor hem.

Jack stond aan de start bij de junioren. In zijn eerste wedstrijdjaar voor landelijke wedstrijden is het voor hem als junior in zijn tweede jaar allemaal nog ontdekken. Elke wedstrijd is het leren en sterker worden, lessen over positioneren, op de kant rijden en uit de wind blijven, alles krijgt hij in een sneltreinvaart om zijn oren. De conclusie was na ook na afloop, veel geleerd en met een prima 27e plaats en het vertrouwen dat het in de toekomst nog beter kan. Klasse gedaan.

Wat dichter bij huis, in Woerden, ging Tim Bennis de strijd aan in een combi wedstrijd met de amateurs. Hij zelf vond dat hij in het begin een beetje te ver van achter koerste, een beetje moeite met de snelheid in het begin had maar hoe langer het duurde hoe beter hij erin kwam, op het einde prima voorin gereden wat een 22e plek opleverde en 6e van de junioren.

In het Noorden werd er ook nog gefietst. Bij Cat 7 zouden we met het dreamteam (Tim vd V, Teun, Niels en Lucas) aan de start hebben gestaan waren het niet dat Teun na Spijkenisse verstek moest laten gaan. In de wedstrijd wisten Lucas en Niels zich te handhaven in het peloton, op het laatst liet Niels zich te ver naar achter verdringen en eindigde op een nog altijd niet onverdienstelijke 12e plek. Lucas deed het net even beter en werd na een prima wedstrijd 9e.

En Tim? Die stak met kop en schouders boven heel dit peloton uit. Vanuit de start zat hij voorin, de bocht achterop het parcours was tijdens de warming-up al geoefend en geschikt gevonden. Als eerste dook hij deze dubbele linksdraaier in, pakte een meter of 5 en gaf gas. Het peloton achter hem op een lint, de andere snelle mannen zochten elkaar op, kop over kop draaiden ze om Tim terug te pakken. Ronden lang bleef de voorsprong een seconde of 15. Na 10 ronden dacht Tim heel even, dit gaat misschien toch niet lukken, aanmoedigingen vanaf de kant hielpen hem erin te blijven geloven. Ineens werden de 15 seconden 20, 25, 30, 45, een minuut.

De 3 laatste rondes deden zeer, het melkzuur spoot langzaam uit zijn oren, maar de wetenschap dat de overwinning nabij was liet hem vliegen. Als een Zwitsers uurwerk met rondetijden tussen de 1:46 en 1:50 en een gemiddelde snelheid van meer dan 41,5 km/u (ja, in zijn eentje) vloog hij op de finish af. Iedereen nam zijn petje af en gooide deze gelukkig niet in de wielen van Tim (zoals die dame in Roubaix wel bij Mathieu probeerde) toen hij solo over de finish kwam. Gefeliciteerd Tim heel knap gedaan.

Wij wensen onze toppers veel succes bij de wedstrijden van de komende weken.